RVV 2017 – De helden deel III: Johan Brusselmans

De volgende in het rijtje zekerheden voor de Ronde is Johan Brusselmans. Hij is nog een van de overgebleven renners waarvan je kan zeggen dat hij nog steeds ambachtelijk op de fiets gebeiteld zit. Puur, stevig, onbewogen, blik op oneindig en maar uithalen met die voorhamer op die arme kinderkopkes die in zijn wiel hangen en smachten naar de eindmeet. Eens Johan in de flow zit, kijkt hij naar niets of niemand meer. Deze moderne timmerman, die op ambachtelijke wijze de betere binnendeuren bij jou komt plaatsen en ook op de fiets geregeld wat tikken uitdeelt met zijn hamer, is een rasechte Flandrien. Door weer en wind raast hij als een stoomtrein door de Vlaamsche Velden. Zichzelf te pleuris rijdend in dienst van de groep. Iedereen kapot? Daar gibt es Starke Johan, de sterke jager.

Dier RVV: dat is spekkie voor zijn bekkie

Natuurlijk zal hij de eindmeet halen als hij deze vorm blijft etaleren, echter…1 maart…startte…40 Dagen zonder vlees. Iedereen die Johan kent weet dat hij geen voedingsdriehoek heeft. Hij gelooft in de heilige gevulde cirkel. Wat filet met, hoe kan het ook anders, jagersaus op een bedje van nog meer beleg.

Bij iedereen staat in het geheugen gegrift hoe hij de voorbije zomer een narwal verslond tijdens een van zijn raids langsheen de Scheldedijken. Bloed druipend langs de mondhoeken, over de kin recht op de matzwarte Campeofiets die hij na de rit zou kuisen met de beter ruikende natte babydoekjes van de ‘Rolcuyt’. Dat kuist het makkelijkst volgens de man. De snorharen van die arme narwal heeft hij op Doregem voor de Leuvense stoof laten drogen. Deze gebruikt hij nog regelmatig om zijn tanden te flossen nadat hij weer één of ander arm dier verslond dat het aandurfde de uitgestrekte savanne van het Breeven te verlaten. Nietsvermoedend sluipt onze grijze jager van achter zijn (net kort genoeg, ongeveer 1,2m) kort geschoren beukenhaag dichterbij om dan genadeloos toe te slaan met de voorhamer. Nadat hij zijn dorst laafde met het bloed van zijn slachtoffer, verslindt hij het dier met huid en al.

Ondergetekende weet niet wat die 40 dagen zonder vlees gaat doen met een carnivoor pur sang zoals hij maar als de honger naar Oudenaarde even groot zal zijn als de hunker naar wat vers vlees, ben ik er zeker van dat ook hij zonder enige moeite die 240km zal uitrijden. Nu zijn hoofd bevrijd is van alle beslommeringen rijdt hij beter dan ooit. Na zijn passage op de Berendries zullen we enkel nog kunnen spreken van ‘Den Dries’ en hopelijk is zijn honger dan gestild en mag de rest genieten in zijn wiel om samen over de finish te rijden!