8ste winterrit: 3 verslagen voor de prijs van 1
Verslag 1: Hoofdstuk 8 Deel I: Bjokke
“Verslagen op mijn terrein door ne smalle stylo. Dat ze dat bij de Scheldetrappers maar niet te weten komen..”
“Ik heb mijne pech voor 2016 al gehad”
“Ik wou dat tijdritstuur er afhalen hoor”“Hedde gij al een Ronde-gevoel? – Pff, een rond gevoel ja. – Shit, bij mij ook. – Dat gaat nog wat worden”
Verslag 2: Voorzitter en ondervoorzitter op stap met een pak ervaring op zak
Ook zaterdag, iets later rond 10u30 aan de garage van de voorzitter verzamelde het kernbestuur/feestcomité/webmeesters Timo en Nick om toch ook een ritje te maken tijdens deze droge, zachte en redelijk zonovergoten zaterdagnamiddag. 9u was iets te vroeg voor deze kornuiten die toch wel enkele zware weekend achter de rug hadden en besloten om een rit op hun oriënterend vermogen te rijden. De ervaring die in de achterzak fluisterde ‘begin met de wind op kop’ en geschiedde. Op het gevoel reden ze richting Oepdeurp, Biggenhaat, Oppek tot ze plotsklaps beseffen dat ze niet ver van het ‘dolfijne’ café Marina waren. Het topoverleg werd snel beklonken met een korte boodschap: Marina? Ja, waarom niet. En het olijke duo vervolgde hun weg met de neus in de wind en op het gevoel richting Marina, die nog steeds op dezelfde plaats café hield als in Juli van het jaar 2015 namelijk vlakbij het voetbalterrein van THOR (Ter Heiliger Onze Ribbenkast) KOKERIJ Meldert.
Marina is nog steeds haar charmante zelve mocht Jos Den Beenhouwer ondervinden. Jos, moet gij nog iets drinken? Jos? JOS!!! Waarop Jos even zijn boekje te buiten ging: How jong, ge moet zo nie roepen ze! Ik had al tweemaal vriendelijk geroepen was de repliek van Marina. Jaja, tis al goe hete ros: zei onebeleefde Jos!
Het was thuiskomen voor ons daar waar de pils 1.3€ kost en een Orval genuttigd kan worden aan 2.5€ HEER-LIJK!
Maar aan alle kleine cafeetjes komt een einde want ook wij moesten nog huiswaarts keren. Gelukkig had de ervaring ons op een bierkaartje geschreven: Nu is het enkel licht dalend en meewind. Maar over de eerste 2km werd niet gesproken natuurlijk, waar toch nog duchtig vals plat (of J. Henins borstomvang) geserveerd. Lekker licht dalend peddelend richting Baardegem op de N411, waar geen fietspad is en enkel een rijweg waar fietsers op mogen fietsen, 2 aan 2. Het ging duidelijk niet snel genoeg voor een meneer in de Renault Clio, die het nodig achtte om toch even op zijn belachelijke hoorn te drukken en ons voorbij te snellen. Ook hier sprak de ervaring even in het oortje en wist ons te vertellen dat onze weggebruiker straks wel karmagewijs voor het rode licht zal moeten stoppen. Ook zo geschiedde…
A zo’n gevaarlijke baan!
Daar kon de voorzitter zich even niet inhouden en ging even aan het raampje verhaal halen waarom er zo duchtig getoe-toe-toeterd op ons moest worden. Een monoloog, een preek van 1 rodelichttijd lang richting het open raampje volstond om deze meneer tot de wijze woorden te bewegen op de vraag: Mogen we daar niet rijden misschien? Is daar een fietspad misschien? Zijn mond vol tanden, enkel prevelend: A zo’n gevaarlijke baan!
Beste lezer die misschien aan het rode licht achter deze man stond of niet met de fiets rijdt maar dit verslag graag leest en nu denkt: wielerterrorist! Ik kan niet genoeg benadrukken dat we reglementair naast elkaar reden op de toegewezen rijbaan en zulke mensen beter zelf met de fiets rijden alvorens vanuit hun fijnstofmachine even de held uit te hangen omdat ze moeten vertragen achter fietsers omdat ze niet tegen te hoge snelheid naar hun bestemming kunnen rijden om hun kas te spekken en daardoor gefrustreerd raken door vertragingsmanoevres van wielertoeristen. Deze man zal hopelijk een AHA-Erlebnis geregen hebben en zich nu vrijwillig opgeven om tijdens wielerevents seingever te worden: Geen dank!
Na 39 kilometer en toch een uur en driekwart later arriveerde het duo van ‘Den Dreipikkel’ of ‘Het Vierkant’ terug te Saint-Amand om te kunnen besluiten dat de ervaring hen vandaag toch wel bijgestaan heeft en er weer een goede daad verricht werd.
De rit van gisteren. Voor zij die ook een bezoek aan Marina willen brengen.
Verslag 3 : 8ste winterrit Deel II
27/12, zondagmorgen 9u(03 volgens sommigen) : 10 gemotiveerde aanwezigen. Onder hen 5 Trappers (Bart DC, Gerald, Rutger, Timo en Joost), 4 WIK’ers (Tim VdH, Johan B, Joeri S en Lieven) en daarbij nog Louis Van Herck aka de Zwarte van de Kraeyhoeve én vader van de eeuwige belofte Yannick aka de Johan Museeuw van de Kraeyhoeve. Met tien trappers vertrokken we via de Scheldedijk richting Temse, vanwaar ondergetekende (Prostie Paolini) een Garmin-ritje had voorzien… Helaas zijn de geheimen van het Garmin-plannen effectief nog even geheim, zodat we na een plaatselijk Criterium te Temse vertrokken voor een “surprise-ritje” van Bart DC. Joost nam ter compensatie van het Criterium mee de kop met Bart en zo trokken we via de Temstse Velle, Nieuwkerken-Waas, Vrasene en Verrebroek voorbij Kieldrecht tot in de Nederlandse Polders. Tot daar stuwde de wind ons gestaag in de rug. Iedereen wist dat dit niet kon blijven duren en op het keerpunt keerde de wind zich dan ook 100% tegen ons. Joeri (daags voordien als gespierde stylo nog vlot de maat genomen van Bjorn) nam nog enkele hectometers mee de kop, waarna Tim VdH en Gerald vlot overnamen. De benen van de Professor voelden goed, tot de ploegleider in de oortjes riep: “Nu 5 km rechtdoor!” Een inspanning die niet voorkwam in zijn berekening van de GeraldKoeckstelling: De Cosinus is de helft van den Tangens als de vierkante meters groter zijn dan de inhoud van de jeneverfles. Een misrekening waar hij nooit meer van zou herstellen blijkt later.
Ook onze gastrijder Louis kreeg een aantal keer de wind (te hard) van voor en waaide even uit het peloton. De legende gaat echter dat ‘de Zwarte van de Kraeyhoeve’ zich spaarde om later op de middag nog een wandeltocht van 20km tot een goed eind te brengen met de vrouw die de eeuwige belofte baarde en dat tot groot jolijt van menig wielersupporter. Onder een licht aangepast tempo van 25-26-27km/u keerde ons tiental via Klinge, Sint-Gillis-Waas en St-Niklaas terug naar Temse.
Vlak na de brug zetten Bart DC en Joost zich op de Scheldedijk nog eens op kop en in de wind om het peloton thuis te brengen. Het tempo werd voldoende hoog gehouden om late ontsnappingen te voorkomen. De laatste hectometers werd het tempo de hoogte in gejaagd tot 36-37km/u, waarna de sprinters zich konden losrukken om de Scheldetrappers-sprint in te duiken. CAlendish kwam zoals vaker op het gepaste moment uit de wielen en kroonde zich eens te meer tot spurtkoning. De WIK’ers bleven verbaasd achter tot grote frustratie van hun ‘spier’punt (of moet ik passerpunt zeggen), SRRS. Die toch nog als 2de over de meet kwam en bleef doortrekken om zo snel mogelijk van schaamte de douches in te duiken. Maar de tegenligger die van het Sint-Amandse kwam dacht daar anders over en beide moesten noodgedwongen een ‘coup-de-frein’ trekken om alsnog een collisie te vermijden.
Na een natje en een zoutje in de Zandstuiver keerden alle trappers rustig huiswaarts; moe maar voldaan na een aangenaam surprise-ritje. De afwezigen hadden nóg maar eens te meer ongelijk.
Hopelijk komt Koning Winter nog niet meteen op bezoek zodat we onze staat van paraatheid ook na de welverdiende feestdagen kunnen handhaven!
Bij deze dan ook een prettig eindejaar en een sportief en gezond 2016 gewenst !
About Post Author
