RVV 2017 – De helden deel XIV: Rutger Van Loo

Als we over ‘ouwe getrouwen’ spreken binnen de club, mogen we zeker Rutger niet vergeten. Rutger aka Ruthgurd oftewel Rudi voor de vrienden was vorig jaar al bevoorrecht deelnemer aan ‘de Ronde’, dewelke hij ook zonder problemen uitreed.

De aanloop naar de Ronde van Vlaanderen 2017 liep echter niet als een trein voor Rudi. Die trein zou hem zelfs redelijk wat parten spelen en is zelfs even ontspoord. Letterlijk en figuurlijk!

We reizen even terug in de tijd naar 6 november 2016. Een 14-koppige Scheldetrappersgroep trok die dag voor één van vele voorbereidingsritten naar K(-H)allo?!. Rutger nam in de eerste kilometers als locomotief de rest van de Scheldetrapperstrein op sleeptouw. Na zijn sporen verdiend te hebben liet hij zich wat uitzakken in de trein om zijn wagonnetje achteraan aan te pikken, rustig meeglijdend over de natte wegen. Jedoch: over glijdende wagonnetjes gesproken! Plots was daar een spoorwegovergang die net iets te schuin over de baan spoorde, waardoor het achterwiel van Rudi-Roetsjbaan wegslipte, Buizingen-gewijs ontspoorde en over het asfalt ging. Het leek wel even 1302, de Guldensporenslag. 4 trappers verdeeld op het tarmac (niet de Specialized) en Rudi was er relatief het ergste aan toe. Schade aan de carrosserie: een geschaafde knie en duchtig door elkaar geschud. Gelukkig geen schade aan de fiets zodat Rudi het ‘spoortief’ opnam en weer verder kon richting thuisfront.

Echter kwamen er nog een aantal spoorweg-overwegen aan. Eén verwittigd man is er 2 waard zou je denken, maar 2 man is ook gelijk aan 2 fietsen ofte 4 wielen en minstens 1 van deze 4 wielen raakte alweder tussen de sporen terecht waardoor Rudi zich alweder aan het Kallo’se asfalt waagde. Nog wat schaafwonden extra, doch gelukkiglijk (met bijna de nadruk op lijk) geen al te grote schade aan Rutghurd of de fiets.

Eenmaal thuisgekomen en bekomen van deze rit is het bij Rudi allemaal wat ontspoord om in de N(et)M(et)B(eton)S(chuurde)-terminologie te blijven. Net zoals het personeel lapte hij het alcohol-pact aan zijn sporen en bleek hij zich de weken nadien moeilijk opnieuw in gang te trekken. Zijn moraal leek wat op die van een oude stoomlocomotief, klaar voor restauratie, warm verscholen, binnen in de vertrouwde hangar, wachtend op betere tijden.

Komaan Rudi, speeltijd is over, ’t is Money-time – Die Scheldefahrerführer

Die betere tijden kwamen er. In februari en maart kreeg Rudi – mede dankzij de motivatie en aansporing van menig Scheldetrapperswagon – de trein opnieuw op de rails. Niet enkel op de rails, maar ook stilaan kwam de Train à Grande Vitesse weer op kruissnelheid. En eens een trein vertrokken is het dan ook verdomd moeilijk hem opnieuw tot stilstand te brengen. Iets wat geen enkele Scheldetrapper van plan is, voor alle duidelijkheid. Rudi herpakte zich, reed het rubber van zijn banden, smeet enkele tientallen tonnen kolen vanop de wagonnen in zijn oventje en begon de kilometers aan elkaar te rijgen om richting 1 april, geen grap, naar zijn hoogvorm toe te groeien, om top te zijn in de Hoogmis van het voorjaar: Vlaanderens Mooiste.

Eveneens voor alle duidelijkheid : er bestaat ook geen twijfel dat Rudi op zaterdag zaterdag 1 april als een TGV van Antwerpen naar Oudenaarde zal denderen. Spoorslags.

Tot aan de finish vriend!