Joeri Serruys, de gevleugelde adelaar van Puurs, is de jongste telg van de Scheldetrappersfamilie. Hij is niet zomaar een lid, maar WAS een gedeeld lid. U leest het ged, was. Joeri was namelijk ook lid van de (hopelijk nog steeds) bevriende wielerclub WIK70 uit Puurs waar hij een bestuursfunctie uitoefende. Zijn eerste kennismaking met onze club was dankzij onze website waardoor hij besloot om ’s winters 2015 mee te rijden met de winterritten die door onze club georganiseerd werden. Snel bleek dat Joeri zich snel in zijn sas voelde bij op de Scheldetrappers en besloot zich toch ook aan te sluiten als dubbellid eind december 2015. De maanden verstreken en Joeri voelde zich echter zo thuis bij de Groene Armada dat hij in Oktober 2016 voluit voor de Scheldetrappers koos.
In een vorig leven was Joeri fervent tennisspeler, zoals er nog wel enkelen in de club tussen lopen, maar omdat hij meer homeruns maakte dan punten besloot hij deze carrière achter zich te laten en het te proberen op de fiets waar talent in mindere mate telt, het gewicht des te meer. Want als we iets kunnen zeggen over Joeri is dat hij zijn gewicht mee heeft als de weg begint op te lopen. Hij is er zo gefixeerd dat hij zijn achternaam ook beperkt heeft in gewicht, hij sleurt namelijk bergop geen klinkers meer mee…het is dan enkel SRRS. Op het vlakke durven deze klinkers er wel eens afwaaien waardoor hij steeds achterop raakt om deze te zoeken.
Zijn carrière op de fiets begon, dat is niet verzonnen, met een geleende fiets van de ‘Leeuw van Vlaanderen’ Johan Museeuw himself. Een vuurrode Time die enkele maten te groot was maar dat kon de ‘Welp van de WIK’ niet deren. Hij werd gebeten door de microben die in de knie van Museeuw zaten te broeden en weg was hij… En wat reed hij goed!
Joeri reed zo goed met de fiets van Museeuw dat hij als 2 druppels op Museeuw begon te lijken. Tijdens een trainingstocht van Joeri zou hij Museeuw eens gepasseerd zijn en de legende zegt dat Museeuw in de finale van de Ronde van Vlaanderen op 10km van de streep stopte en weerkeerde waarop Lefevre aan hem vroeg: “Johan, wat doe je nu?” Waarop Johan zei: “Patrick zwijg! Ik ben net mezelf tegengekomen.” Omdat dit Quickstep serieus wat geld begon te kosten moest hij een jaar later de fiets onder lichte dwang van de juridische dienst teruggeven aan Museeuw.
Srrs is dé man voor de langere hellingen en voor het hooggebergte. Hoe meer hoogtemeters hij achter de kiezen heeft, hoe beter hij wordt! Hebben we eindelijk een kandidaat gevonden die Calle Cannibaal het vuur aan de schenen kan leggen in het gebergte? Dat is een vraag waar we hopelijk in 2016 een antwoord op zullen krijgen. De Ronde van Vlaanderen zal hem pijn doen, zeker als er wat veel wind staat, maar daar zal hij sterker uitkomen om in de zomer te kunnen fladderen als een feniks!
Alweer een topper erbij, nog net in 2015… Hopelijk zien we hem toch geregeld op zondag opduiken en kan hij ook weer op zijn manier de Scheldetrappers kneden tot een niet te versmaden tof peloton.
2016 werd niet het jaar van Joeri. Hij deed zijn naam alle eer aan. Hij reed rond in het peloton als een geknipte adelaar. Een adelaar die vergeten was hoe hij moest opstijgen, moest vliegen, moest jagen. Tijdens de Ronde van Vlaanderen sloeg het noodlot zeer vlug toe. Na 70 kilometer protesteerde de maag en weigerde deze al het eten. Nadat hij meerdere malen zijn maaginhoud tentoon spreidde op menig Vlaamsche Kasseien leidde dit tot een logische abandon op kilometerpaal 193. Hij zat in zak en as.
De Vogezen en de Alpen brachten niet veel beterschap. De conditie was goed maar de maag liet hem elke keer in de steek. Alles gaat goed maar op een bepaald moment weigert deze alle dienst waardoor de domino’s vallen en ook de benen een spontane staking houden.
Joeri is geen opgever, hij is vastberaden en zal in 2017 wederkeren als een roofdier. Hij zal de vleugels rustig laten groeien zodat hij er zal staan op 1 april 2017, de dag waarop hij zal bewijzen dat een Scheldetrapper niet plooit, dat een Scheldetrapper steeds sterker terugkeert en dat hij daarvoor kan rekenen op de rest van de club om hem deze winter klaar te stomen voor zijn grote vlucht!
Beroemde quote:
Heb jij al een Ronde-gevoel? Pfff, een rond gevoel ja. Dat gaat wat worden.
Hoogtepunt:
2016:
- Col du Télégraph-Galibier / Lacets de Montvernier / Croix-de-Fer / Col de la Madeleine
- (Figuurlijke) Val van het jaar
2017:
- 237KM Ronde van Vlaanderen #TeamSrrs
