Geschichten einem Volblut Fahrer – Teil 3

Brussel-Opwijk: Laat dat voorjaar maar komen. En de benen ook.

Voorbeschouwing

In de aanloop naar de eerste wedstrijd van het seizoen, de opener van het Vlaemsche Voorjaar, moest de ploegleiding duidelijke keuzes maken hoe ze de ploeg zouden indelen voor de tweespalt: Zaterdag: Brussel-Opwijk en op zondag: Omloop Het Nieuwsblad. Vanwege de latere vormpiek van de hele ploeg zou het nefast zijn de renners twee keer aan de start te brengen in dit barre, ijzige, vrieskoude maar zonnige openingsweekend. Daarom werd er donderdagavond een vergadering in het Kuipke ingelast om even over het openingsweekend te brainstormen.

Op zaterdag werden de kanonnen in stelling gebracht met een in de breedte zeer sterk peloton. Joost bracht ze samen met de Leeuw aan de start te Oppek. Kopmannen Caluwaerts, Pauwels werden voor de heuvelzone naar voren geschoven. Van den Eynde moest het doen op ‘de Lange’ rechte stukken. Brandjes blussen zou voor Inzé, Van Loo, Cuyper zijn. Jokers: Van Straeten & Schelfout mochten zich gedeisd houden in de buik van het peloton. Timo mocht zich sparen voor mochten we samen naar de meet komen. Bart De Cock was vanuit Wintam meegereden naar de start te Opwijk en keerde dan terug naar huis. Hij zit aan de start van zijn opbouw richting Ardennenklassiekers.

Nog voor één meter gereden werd sloeg het noodlot toe bij Tom Caluwaerts. Onze kopman was nogal verstrooid opgestaan. Gisteren Dé-Dat-Chi-Aiaiaiai klaargemaakt om te kunnen knallen maar het romantische in hem stak deze ochtend de kop op en hij sprong uit oude gewoonte op zijn ‘Tom-son‘. Oude liefde roest niet weet je. Hij was echter zijn DI1 vergeten opladen en zijn versnellingsapparaat had de geest gegeven voor de start. De rit afwerken op zijn 53 vooraan zou zijn deel zijn. Anders gezegd: de vaart zou erin blijven.

Ritverslag

Tot net voor de eerste bevoorrading hield de Groene Armada zich op de achtergrond. Het werk werd gedaan door de ‘Goddelijke Kanaries‘ die er op de vlakke stukken een zeer onderhoudend tempo op nahielden en bergop even de benen kans gaven om op te luchten. Meewind moet wel gezegd worden desalnietteplus werd het bord leeggegeten. We werden goed uit de wind gezet en krachten werden gespaard. De heuvelzone deed ook geen goed aan hun pionnen die een voor een de rol moesten lossen waardoor hun kopmannen geïsoleerd raakten. Temporiseren was de boodschap zodat ook onze Bulldozers op adem konden komen na de Doorekensstraat, Waverstraat, Eksterenberg en de brug over de E40. U hoort het goed, ronkende namen die ieder voorjaar weer voor de wielen worden geschoven van menig Klein-Brabander. ‘Tee Zonder de H van de Heuvels’ (op dit moment) wordt elk jaar in de aanloop naar dit weekend badend in het zweet en schreeuwend wakker naast Carla omdat dit zijn verschrikking van het voorjaar is. Twee puffers, wat zinkzalf en een kine-plakker later is zijn hartslag onder controle en zet hij zijn ‘Ik-Rem-Niet-Slaap‘ verder. Dit jaar niet in het parcours opgenomen: de Ijsbergstraat. Lengte van dit gedrocht: 1.34km, maximum 9% en opgebouwd in 2 trapjes:

• de aanloop op het lange vals plat over de treinsporen
• om dan via een vlakke tussensprong de hoogte in te gaan richting topje van de ijsberg.

Iedere renner gaat op het laatste stuk wel eens door het rood, behalve de WVC die stoppen en wachten op groen en steken dan pas over. We wijken af. De organisatoren waren bang dat er effectief sneeuw en ijs zou liggen op de top en neutraliseerde deze heuvel om de renners niet onnodig in gevaar te brengen. Bedankt daarvoor.

Vallen is niet erg, blijven liggen wel

Na de bevoorrading plakten we ons in het wiel van de mannen van de P(l)atex, die op het net beter bekend zijn als WTC San Marco waar elk jaar een mosselsouper plaatsvindt en Luc Smet, de kampioen 2017 werd met 123 punten. Het vijftal hield het tempo strak aber jetzt kommen die kanonen. Van den Eynde-Pauwels reden een eynd op kop en vatten het industrieterrein in Ternat aan. Voor zij die geregeld wel eens in de buurt van de industrielaan fietsen weten dat deze helling in je benen kruipt. Ideaal voor de Patsers, gij weet. Drerries moeten er genadeloos af. Zonder kleerscheuren komt de Armada daar boven om zich dan in peloton te storten op de kasseien van de Putstraat. Alen zat gevangen, lette niet op, was even afgeleid en belandde op de kasseien met groot gevloek tot gevolg. Even alles laten rijden, gaatje zoeken en het fietspad opspringen om de achtervolging in te zetten. Plots aan de kant, een gewond dier, een Leeuw in het zwart-blauw met Syneton op de rug: Der Johan. ‘Drinkbus?’, ‘Neen, GPS kwijt.’ Blijkbaar ook de weg want hij stond in tegenovergestelde richting op het parcours. Later bleek dat zijn scherm naar de Filistijnen was. Even verdapperen naar de kopgroep en vragen te wachten na de kasseien. Op het einde van deze strook stopte de ploeg om zijn barroudeur op te wachten maar dan gebeurde iets onverwachts. In een moment van onoplettendheid vergat Rudi even zijn les fysica en de eerste wet van Newton: Een voorwerp waarop geen resulterende kracht werkt, is in rust of beweegt zich rechtlijnig met constante snelheid voort. Rudi vergat krachtig aan zijn stuur te trekken alvorens de borduur op te springen waardoor we naadloos over gingen in de tweede wet van Newton: kracht verandert de snelheid. De kracht van de borduur veranderde verticale snelheid van Rudi tot nul en de horizontale snelheid tot 20. Rudi viel ongelukkig op de grond en raakte daarbij zeer zwaar gewond aan zijn rechtermotivatie. Deze laatste spatte open en bloedde bijna volledig leeg, tot de bodem van de kelk. Gelukkig hebben we deze ter plekke dichtgenaaid met 2 afgeplatte spaken die van een gestalde fiets werden geleend en zo kon hij toch verder richting Koereit. Al was dat nog weit. het kon ook erger. Eén van de ‘Goddelijk Kanaries’ kwamen we nog na de eerste helling die je benen afsnijdt als je van het Dol-fijne café van Marina naar huis rijdt, tegen. Hij wist niet goed meer hoe zijn vork in de steel zat en zag in de berm zijn fiets liggen zonder voorvork of wiel. Sneu…maar het is koers! 

Op de Koereit splitste het peloton in 2 stukken. Kopgroep: Pauwels, Caluwaerts, Cuyper, Van den Eynde, Van Straeten, Brusselmans. Achtervolgers Alen, Van Loo, Schelfout, Goossens. Het gat was een 200 meter maar op karakter, met wind vol in de zij een beetje help kwamen ze terug aansluiten voor de finale richting aankomst. De laatste rechte lijn was perfect teamwerk. Caluwaerts-Pauwels hielden het tempo verschroeiend hoog zodat (bij afwezigheid van de andere spurters) het speerpunt van vandaag enkel zijn neus aan het venster moest steken als de boog in zicht kwam. Teamwerk perfect afgewerkt en de eerste ruiker ging mee richting Sint-Amands, niet Branst want dat bleek een brug te ver vandaag voor onze Voorzitter.

Nabeschouwing

Bedankt voor de rit, het kopwerk, teamwerk en mentale steun. Het was een zeer zware rit door de koude, de snelheid, de hoogtemeters, de benen…

• Welkom Nico, die voor de eerste keer meereed en zich direct aansloot bij de club!
• Sterke Caluwaerts, Pauwels, Van den Eynde gezien op kop vandaag.
• Een gewonde Leeuw maakt rare sprongen: hij is aan ’t komen mannen!
• Inzé zal er staan zoals altijd, gaf geen krimp vandaag en ging vlot mee.
• De Knie van de Cuyper heeft zijn jaarlijkse dip maar zijn vorm niet.
• Goossens: Een nieuw ros, maar de benen moeten het nog steeds doen.
• Rudi: Mentale dip, motivatie (even) ver te zoeken maar karakter en weerbaarheid tonen is zijn sterkte.
• Alen: Na veel arbeid op de fiets de laatste weken, voelen de benen minder fris aan: conditie is ok, maar de ‘dash’ ontbreekt. Even gas terug nemen.
• Frans reed ABOrmaal goed mee vandaag. Sterke beer die ons nog gaat laten afzien.

Morgen zal volgende formatie aantreden voor de Omloop Het Nieuwsblad: Meeus, Pauwels (alweder), De Caluwé, De Wit, Sergooris, Xavi. Het belooft een zeer koude en boeiende rit te worden, maar eens de heuvels voor de wielen geschoven worden zal de kou het minste van de zorgen zijn: Enjoy en niet vergeten eten/drinken in deze koude!