Editie 1 Scheldetrappers Tijdritkampioenschap 2016 – Wie kan zich een jaar lang ‘Pfantzerwagen van de Scheldetrappers’ noemen?

Afval bestaat niet!

Dat is de leuze van afvalgigant Van Gansewinkel, gevestigd in de Nijverheidsstraat te Boom. Deze leuze hebben ze deels genomen en aangepast van onze minister van Sociale Zaken & Volksgezondheid: M. Den Blok namelijk: “Afvallen? Bestaat niet!”. Daar waar afval wél bestaat (getuige de zeemeeuwen die daar dagelijks als aasgieren boven een rottend karkas van een zebra rondcirkelen) vond onze tijdrit plaats. Ik hoor onze Peter, TGV FDG, al lachen: ‘Pffff, tijdrit noemen ze dat!’. Want de tijdrit was welgeteld 6000 meter (klinkt verder in meter dan in kilometer) lang. Drie ellelange kilometers heen en ongeveer, à peu près bij benadering dezelfde afstand terug. Natuurlijk een peulschil voor de Tijdritkampioen bij de beloften anno 2007 te Maldegem waar hij zijn dichtste concurrent, Jan Ghyselinck op meer dan een minuut zette, 1’17” om exact te zijn. De betreurde Kristof Goddaert, Romain Zingle en Sven Nooytens vervolledigden de top vijf van dit kampioenschap. Verder terug te vinden in de uitslag:

• Jurgen Roelandts: 6de plaats op 1 minuut 28.
• Klaas Lodewyck, plaats 14 op 2 minuten 26.
• Thomas De Gendt, plaats 26 op 4 minuten 20.

Maar Thomas De Gendt was het toen wel al gewend geklopt te worden door Scheldetrappers, niet waar Hans Cooremans? Hij fixte het toen al!

Het parcours

We wijken af… Mondjesmaat, de details voor zondag

Om terug tot de orde van de dag te komen… de dagen vooraf werd elke dag iets prijs gegeven over wat de renners te wachten stond op zondag 21 augustus 2016. Eerst werd een motard geregeld. Achteraf gezien bleek dit de Valentino Rossi van Klein-Brabant te zijn die de ballen had met een agent uit uniform achterop toch de kaap van 160km/u te halen. Nu denken de lezers: “Amai, wat een gek!” Maar niemand die zich waarschijnlijk afvraagt welke RENNER ze op dat moment (probeerden) te volgen?! Zou dat dé Tijdritkampioen geweest zijn die zich op gang trok na de kering? Joost zal het weten (Joost weet het effectief). Vooraleer je verder gaat scrollen/lezen om de winnaar(s) van de dag te zoeken, in dit verslag wordt met geen woord gerept over winnaars/verliezers en/of tijden. Hier zal enkel (geprobeerd worden) de beleving van de dag zo suggestief mogelijk te reconstrueren.

We hadden een motard, nu nog iemand achterop. Even denken…een cameraman zou wel top zijn. Maar waar gaan we die vinden? Weer even denken… Goh, Googleman, ben je daar? Googleman was op vakantie. Gelukkig konden we beroep doen op de primitieve zoekfunctie van Facebook en kwamen we terecht op de pagina: TheBornemFilmFactory (zeker de facebookpagina eens checken!). Even alles per bericht uitleggen en hopen op hun goodwill om iets niet alledaags te filmen. Gelukt, Michiel De Wandeleir was direct zeer enthousiast (1000-maal dank!) en 2 dagen later werd de aanpak uitvoerig besproken tijdens een eerste ontmoeting. Snel bleek dat een moto niet echt ideaal was om te filmen en dat een auto beter zou zijn. Het alternatief was om de GoPro’s/ Garmin Virb’s en consoorten op de moto te plakken maar handig was dat ook weer niet. Dus regelden we een passief lid dat zich maar des te graag op de motor zou zetten. Wie kan je beter nemen als jurylid op de motor die tegelijk kan filmen en de wegcode respecteren? Een politieagent natuurlijk! Bedankt Wim voor de leuke beelden en de opoffering om in de gietende regen tegen hoge snelheid je leven te wagen.

We hadden al een camera op de moto, in de auto… Allemaal bewegende beelden, maar foto’s voor de website zouden natuurlijk ook leuk zijn. Waarom regelen we dan geen professionele fotograaf? En zo geschiedde…op de vijfde dag trad Serge Hugal, ook huisfotograaf van de gemeente Bornem en het Beestenfeest jongstleden, vrijwillig en enthousiast aan om kiekjes te komen nemen van de kiekens op de fiets. Beter kan niet toch denk je dan? TOCH WEL…Even aandringen bij Serge en er was ook een drone geregeld, die indien het weer dat toeliet, enkele luchtbeelden zou kunnen nemen. Nu hadden we alle media voldoende vertegenwoordigd op dit unieke evenement. Land, lucht en ‘vlucht’. De vrijdag voor de Tijdrit werden ook de laatste details vrijgegeven voor zondag: Iedere trapper zou namelijk 3 tijdritten moeten rijden.

Unless you puke, faint or die: keep going!

De spanning in de voorafgaande week steeg recht evenredig met de verwachtingen van alle deelnemers, de zenuwachtigheid groeide exponentieel. Tim G had zoveel zenuwen dat deze explodeerden en er zondagochtend wederom uitkwam via alle mogelijk (k)analen. Zijn 9u15-excuus van ‘een feestje achter de rug’ werd echter snel naar de prullenmand verwezen door de wedstrijdjury. Niemand geloofde dat een man die elke werkdag gratis Duvel naar believen mag nuttigen, ’s zondags kan afzien als hij op zaterdag een stevige ‘Par Tee’ achter de kiezen had gehad. Zeker als je weet dat Tim niet kàn afzien. Een vreemd manoeuvre op deze zondagochtend. Dit deed de geruchtenmolen tijdens het kampioenschap op volle toeren draaien en deze bracht snel andere motieven aan het licht. Blijkbaar zou Tim G ingelicht zijn dat ploegleider Pjeir met zijn infraroodbril aanwezig zou zijn om de fietsen tijdens de rit te controleren op mechanische doping. De #Selfiets van Tim G. met ene F. Vandendriessche enige tijd terug, samen met zijn wonderbenen van de laatste weken deden het vermoeden sluimeren dat daar wel iets aan het kader kon zijn en onze inspecteurs werden via het gekende e-mailadres: deriseenreukskenaan@wvcds.be op de hoogte gebracht. De nodige voorzorgsmaatregelen werden getroffen wat resulteerde in de afwezigheid van Tim G. maar waren wel aanwezig: 13 andere sterke beren. De startvolgorde werd professioneel en eerlijk getrokken door middel van opgevouwen post-itjes in de zak van de voorzitter die dan één voor één de namen voor de startlijst zou bekend maken. Later zou blijken dat dit toch wel enige invloed had op het resultaat van het kampioenschap want starters 1-4 hadden een enorme plensbui, 4-8: lichte regen en 8-13 konden rijden zonder regen. Vandaag zou de titel van Tijdritkampioen van WVC De Scheldetrappers NIET gestolen worden, het zou een echt Flandrien zijn. Om de geheimhouding van de tijden te kunnen garanderen, moesten de renners ook hun Garmin inleveren aan de jury. Dit was een complete verrassing voor de Wielewaal en in zijn kopke begon het te donderen en te bliksemen.

De renners spraken die zondag om 9u af aan de kerk te Branst om hun opwarming te doen tot aan Van Gansewinkel. De voorzitter en secretaris (die pas om 4u thuis was van Pukkelop EN aanwezig was EN toch zou meerijden die dag: RESPECT!) zouden alles klaarzetten voor de renners. Gelukkig hadden we in allerijl een tent kunnen regelen om onder te schuilen. Ontbijt in de vorm van pistolets/sandwiches met kaas/hesp/prepare stonden klaar, net als bananen, druiven, appelsienen, suikerwafels, quatre quart, colasnoep, cola (zero), bier en water. Niets werd over het hoofd gezien om iedereen van de nodige energie te voorzien om de (eerste) tijdrit van hun leven te rijden. Desondanks het tegenvallende weer moesten de eerste renners hun toch klaar houden om te vertrekken. Diegene die de spits mocht afbijten was den Bjokke. Hij had een doordacht plan gevonden door aan alle trappers te vragen de dag ervoor mee helpen te verhuizen. Trap op/af, verhuiswagen in/uit… Die hoogtemeters zouden wel eens in de benen kunnen kruipen en zorgen dat hij zelf bij de verrassingen van de dag zou kunnen komen. Maar die ambitie werd ook diezelfde verhuisdag nog in de kiem gesmoord door een val op zijn knie. Eerste berichtje was forfait voor zondag. Tweede bericht was toch: ik doe mee. Zo moet het verdomme! (Tim G). Zelfs een lange zoektocht naar zijn fietsschoenen die door de verhuizers goed ingepakt waren, bracht hem niet van zijn pad en rijden zou hij doen in een tijd van: HAHAHAHA…Toch niet.

De tweede op de starting grid is direct een klepper van formaat: De Wielewaal van de Winkelstraat, de nieuwkomer van het jaar 2015, dé toekomst van de Scheldetrappers, Stef Pauwels. Torenhoog favoriet, vijf sterren van de kenners! Als je naar een gokkantoor ging om één euro in te zetten zou de bookie je in je gezicht uitlachen en zeggen dat je meer winst zou hebben door je euro een jaar op je spaarrekening te zetten. De druk werd door de groep hoog gelegd, ze verwachtten iets van hem, een toptijd namelijk. Het weer zat alvast niet mee, hij moest starten in de gietende regen maar zijn start en aankomstversnelling waren impressionant. Toch blijft de vraag of hij de hoge verwachtingen kon inlossen?

De derde op het vertrekpodium, Johan ‘De Leeuw’ Brusselmans. Desondanks zijn mindere vormpeil (volgens WIK-ingewijden) ook een favoriet voor de eindzege met vier sterren. Zijn stravagegevens van de voorbije week logen er niet om. Hij was gaan verkennen, wel maar de helft van het parcours maar met een gemiddelde van +38km/u trokken tmeerdere Scheldetrappers toch grote ogen. Speelde de regen hier een rol of zette ook hij een toptijd neer? Het afgepeigerde lichaam na de aankomst verklapte dat hij diep gegaan was, maar volstond het?

Als je dacht dat de andere favorieten pas op het einde kwamen, wat dan te zeggen van Gerald Koeckiemonster, die vierdes mocht aantreden om zijn 6 kilometer af te malen. Scherp als in zijn cannibalistische tijd waar hij eigenhandig zijn vetrolletjes met een rietje weg zoog om deze om te zetten in eiwitten om spieren op te bouwen? De man die ’s ochtends kasseien door de grote molen haalt om ze ’s namiddags in de gewapende beton van zijn garage te draaien?  Volgens de wedstrijdjury zette Gerald de moto uit de wind zodat deze niet te hard afzag in zijn zog. Zou hij zijn grote molen meegebracht hebben om de tegenstand in de vernieling te rijden of was het eerder dat ongekende koffiemolentje dat hij gebruikt wanneer hij écht eens een slechte dag heeft? Of speelde de tegenwind een rol zodat die grote molen toch niet zo ‘vlot’ ronddraaide?

Na Gerard was het de beurt aan de Bart ‘Stoemperke’ De Cuyper. Door kenners toch wel aangeduid met 3 sterren in ’t parochieblad van Mariekerke, werd bij de outsiders voor een goede notering in het eindklassement gerekend . De inhoud en kracht die hij de voorbije maanden tijdens de ritten tentoon spreidde zorgde er voor dat hij in deze underdogpositie geduwd werd. Zou hij inderdaad vriend en vriend verrassen en een zeer degelijke chrono kunnen neerzetten? Als je naar zijn boven- en onderbenen kijkt, alvast wel…

De deelnames onder het Olympische motto

De nummers 6-7 en 8 waren de jongens die meededen onder het Olympische motto: Deelnemen is plezanter dan thuiszitten! Nummer zes was Rutger die zonder ambitie aan de start kwam maar wel stiekem hoopte op een toptijd onder de favorieten. De zevende, Kristof aka de lange heeft zijn lichaamsbouw, gemaakt voor het hooggebergte, niet mee en kwam, later dan de rest, toch aanzetten om ook zijn tijd op de tabellen te krijgen. Hij amuseerde zich rot, zwaaide bij de kruising naar de achter hem gestarte voorzitter en peddelde verder over de aankomststreep. De voorzitter, achtste op het wedstrijdblad, die door organisatorische voorbereidingen niet had kunnen opwarmen en stijver was dan Koning Filip in gevecht met Mathilde tijdens hun huwelijksnacht, klom ook op de fiets om een tijd neer te zetten. Nog stram van zijn eerste wedstrijd met AS Belle Vue een dag eerder, niet optimaal, maar rijden zouden we.

Ondertussen was onze Peter een kijkje komen nemen en hielp hij de organisatie met drinkbussen te zetten aan het weggeregend in krijt getekende keerpunt. Dit deed hij natuurlijk per fiets. Bedankt Cis om de renners daarbij niet voorbij te steken en de door weersomstandigheden lage moraal niet nog verder te laten zinken in de al verzopen schoenen.

Und jetzt kommen die kanonen

Na de voorzitter mocht Michael zijn goede benen tonen. Al snel voelde hij dat de titel te hoog gegrepen was, nog voor hij de eerste kilometer overschreed kwam hij de voorzitter in de tegenovergestelde richting tegen. “Slechte benen jong!” riep hij Timo toe en zette zijn weg verder met de moto en de uitgeregende Wim achterop in zijn zog. Hij zette zijn uitspraak nog enige kracht bij na de aankomst. Bij het nuttigen van een sappige druif, kwam deze er nog sappiger wederom uit achter de geparkeerde wagens. Hij was zeer diep geweest. Cisse reed af en toe eens mee met de renners. Dat deed hij ook met Tom Caluwaerts die na Dewachter aan de start verscheen. Wederom een grote favoriet voor de titel maar hij heeft nog niet verteld of het nu een motivatie/mikpunt of klop van de hamer was dat TGV FDG voor hem reed in de laatste rechte lijn, steeds achterom kijkend en lachend naar Tom die ‘à bloc’ de laatste 500 meter zo snel als mogelijk probeerde af te leggen. Toen Tom C onderweg was schoot er een ander kanon van het startpodium. Tim ‘zeuneke’ VDH, die ploegleider Pjeir meehad in de volgwagen mee  had, schoot als een komeet van de startlijn weg. TGV FDV vertelde achteraf dat hij zijn tenen serieus had moeten uitkuisen om hem in het eerste deel van de tijdrit te volgen. 50 per uur de eerste 500 meter om dan tegen 45 per uur naar het keerpunt te zoeven. Wat er na het keerpunt volgde is niet opgenomen in de dit verslag wegens geen data. Heeft Tim zijn snelle start kunnen consolideren? Heeft Pjeir hem vooruit geschreeuwd aan de rand van het parcours: “Komaan zeuneke!” Of was de batterij plat? Zegezeker liet hij zich de laatste 200 meter oer de finishlijn uitbollen. Was de motor opgeblazen? Of was hij (té) zeker? Misschien verspeelde hij de eventuele titel in deze laatste hectometers? Spannend om te lezen is het wel… Desondanks het niet aftekenen van het wedstrijdblad en het deels uit de wind gezet worden door Pjeir, kreeg hij geen straftijd van de wedstrijdleiding omdat de feiten dan al verjaard waren.

Het bestuur doet ook mee

Ondervoorzitter Nick en secretaris Joost durfden bijna niet beginnen aan hun zes kilometer omdat de druk op TGV FDG om ook een chrono neer te zetten werd opgevoerd. Het zou namelijk niet leuk zijn wanneer deze laatste voorbij zou razen en hen een snotvalling zou bezorgen in het al zeer natte weer. Francis wou ons de logische vernedering besparen en besloot toch geen tijdrit neer te zetten. U vraagt zich af hoe de tijdrit van Joost en Nick verlopen is? Nu Joost legde hem op zijn 53 en maalde door, tot hij over de finishlijn kwam. Een toptijd verwachtte hij door de nachtelijke uitspatting niet maar een degelijke tijd met de huidige vorm moest zeker lukken. Nick deed ook mee om een toptijd neer te zetten. Hij kocht het hele bestuur om, zou iedereen laten diskwalificeren en zou de beker van Tijdritkoning opeisen tijdens het ledenfeest. Maar deze duistere plannen vielen nogal snel op. De renners vonden het nogal verdacht dat hij met de armen zegevierend over de meet kwam, precies of hij wist al dat hij gewonnen had. Maar is dat ook zo? Is de boel opgezet en zullen er aapjes uit de koersmouwtjes komen tijdens het ledenfeest? Meer nieuws: 1 oktober.

Na de individuele tijdritten, trok de hemel weer open, brak de zon door en werden er nog 2 tijdritten gereden. Voor de tweede tijdrit moest iedereen tezamen vertrekken en diegene die het dichtst bij 30km per uur over de meet kwam of het dichtst bij 12 minuten finishte, had gewonnen. Wie zou het best de snelheid kunnen inschatten? Heeft Pierre goed ingefluisterd hoe snel ze reden? Of zit de teller van de auto er steeds enkele kilometers per uur naast? Antwoord: 1/10!

De derde tijdrit was een ploegentijdrit. In groep vertrekken, proberen een lijn te vormen, te roteren en zo snel als mogelijk naar de aankomst rijden. Hoe kunnen we deze poging omschrijven? Een zootje ongeregeld. Het blijft moeilijk om de wind in te schatten en te draaien in functie van de wind. Stef won de spurt voor de analen.

Conclusie

We kunnen besluiten dat onze eerste editie desondanks het slechte weer meer dan geslaagd was. Natuurlijk zijn er steeds punten ter verbetering en de ideeën voor volgend jaar borrelen al volop in de hoofden van het bestuur. We willen iedereen bedanken voor hun aanwezigheid en inzet tijdens deze dag, gaande van Scheldetrappers zelf over motard, fotograaf, cameraman, ploegleider naar de aanwezige supporters! Op naar 1 oktober voor de prijsuitreiking waar we de rangschikking bekend zullen maken aan de hand van een prachtig gemonteerd filmpje door TheBornemFilmFactory en naar de volgende editie in 2017!

PS: De foto’s van Serge Hugal zullen binnenkort hieronder te vinden zijn, alsook op de fotopagina 2016 of individuele pagina per renner.