7de winterrit vanop de VVT…

Vandaag stond er voor 4 Scheldetrappers een iet wat andere tocht op het programma nl. het slijk en de hindernissen van Klein-Brabant. Aanwezigen: Bjorn ‘ik ga het vandaag rustig aandoen want gisteren zware spinning in de benen’ De Caluwe, Tim ‘ik heb mijn velo nog eens vanonder het stof gehaald’ Gevaert, Michael ‘cyclocrossfiets’ Dewachter en Stef ‘met vandaag echte klikproblemen’ Pauwels.

Het vertrek was in het Breeven met aangename temperaturen en de zon die met regelmaat door het bladerdek kwam piepen. Samen reed het viertal met enkele andere nobele kleilustigen en natuurlijk, hoe kan het ook anders, op kop richting velden. Op een bepaald moment sloeg 50% van de Scheldetrappers een baantje te snel in en waren ze van koers. Maar na een lekke band van de kopgroep kwamen ze snel weer samen om elkaar het vuur aan de schenen te leggen.

Midden in koers zaten Bjorn, Michael en Tim weer in de kopgroep. De gevleugelde duif van de Dulfstraat bekeek het schouwspel van in de buik van het peloton zodat hij kon zien welke klei hij moest boetseren om verrassend uit de hoek te komen en kon hij zijn geleende MTB (van zijn droommerk Specialized (dank Michael) nota bene) beter leren kennen.

In Lippelo kwamen ze in een privé bos aan de zavelstraat waar de techniek serieus moesten boven gehaald worden. Balkjes, zandbergjes, boomstronken, overal moesten ze over. Tim had duidelijk zijn fiets vanonder het stof gehaald EN was zijn zadel vergeten vast zetten. Bij het afrijden van de balkjes zat hij plots 20 cm lager. Op de technische stukken waren het Bjorn en Michael die elkaar op de hielen zaten en elkaar zot maakten.

Wat ruist er door het struikgewas? De Duif van de Dulfstraat!

Na de bevoorrading kwamen er nog enkele zware stroken aan richting Wintam, een redelijk moerassig gebied, waar het echt stompen was en geen meter vooruit ging. Kort hierna moesten doken ze het open veld in waar menig mistral op de neus blies. Michael op kop, Stef op kop maar al snel kwamen Bjorn en Tim over. Deze hadden duidelijk minder problemen met de wind die wakkerede in de Vlaamsche Velden. Richting dreef in Bornem waar nog een zware slijk strook stond te wachten, Bjorn trapte in boter maar Tim duidelijk iets minder(verkeerde banden keuze gemaakt rino’s ipv grifo’s) waardoor Stef een plots manoeuvre moest doen en bijna niets anders kon doen dan het struikgewas van wat dichterbij te gaan bekijken. Was dit afgesproken spel door Bjorn en Tim? Hier zouden de videobeelden duidelijkheid over kunnen brengen, vanaf nu elke rit met GoPro.

Nu richting het Nonnenbos waar het laatste stuk parcours te wachten stond en uiteraard schoot Bjorn als eerste het veld in, kort gevolgd door Stef, die terug wat kracht vond, als derde Tim die hem op de hielen zat en dan Michael die teveel krachten heeft verspeeld met koptrekken in de beginfase en duidelijk ’28 zware momenten’ (sponsored by Lotus), had.
Eindelijk terug aangekomen in het Breeven gaven ze de fietsen een grondige wasbeurt en kon er nagekaart worden over de voorbije rit waar ze voor ze vertrokken Bjorn nog steeds horen zeggen om het rustig aan te doen. De vraag is op wat hij daar juist mee bedoelde…?
Vandaag hebben ze toch even met onze peter, Francis De Greef, gereden. Al is het maar voor amper 5 meter en zelf zal hij het niet gezien hebben… 4 snotvallingen en vlam en hij was den bos in… Een leuke maar zware rit in goed gezelschap. Meer moet da niet zijn op zondagmorgen. Op naar volgende zondag!